Στην εποχή μας ο διακαής πόθος των ζευγαριών να αποκτήσουν ένα παιδάκι σπανίως πλέον μένει ανεκπλήρωτος. Η ιατρική και η βιοτεχνολογία έχουν προχωρήσει τόσο πολύ που τα προβλήματα πρέπει να είναι τεράστια, για να μείνουν ανίκητα. Φυσικά, το να μπει ένα ζευγάρι στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης για να αποκτήσει το μωρό που τόσο επιθυμεί είναι μία ψυχοφθόρος περίοδος στη ζωή του και απαιτεί μεγάλα αποθέματα δύναμης, όμως τις περισσότερες φορές η επιμονή και το κουράγιο ανταμείβονται και οι πανευτυχείς γονείς κρατούν στην αγκαλιά τους τον καρπό του έρωτά τους. Τι πρέπει να γνωρίζετε, ωστόσο, πριν πάρετε τη μεγάλη απόφαση να καταφύγετε στην εξωσωματική γονιμοποίηση;
Καταρχάς, είναι σημαντικό να ξέρετε πότε πρέπει να σκεφθείτε αυτή τη λύση. Ένα ζευγάρι θεωρείται υπογόνιμο, όταν μετά από ελεύθερες σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλάξεις για ένα χρόνο δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη. Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να γίνουν κάποιες εξετάσεις τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα, οι οποίες θα φανερώσουν πού βρίσκεται το πρόβλημα. Οι εξετάσεις ξεκινούν από τον άνδρα, επειδή σε αυτόν είναι ευκολότερες, και περιλαμβάνουν έλεγχο του σπέρματός του. Αν εκεί δεν εντοπιστεί κάποια δυσλειτουργία, τότε εξετάζεται η γυναίκα στο γυναικολόγο της. Ο γυναικολόγος θα εξετάσει τη μήτρα, τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες της ασθενούς και θα αποφανθεί, αν όλα βαίνουν καλώς και αν μπορεί να καταστεί δυνατή η σύλληψη, η εμφύτευση του εμβρύου στη μήτρα και η ομαλή ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης.
Σε πολλές περιπτώσεις, κατά τη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης λαμβάνεται ωάριο από τη γυναίκα και σπέρμα από τον άντρα και πραγματοποιείται η γονιμοποίηση εκτός του σώματος της γυναίκας. Έπειτα, τα έμβρυα, τα οποία συνήθως είναι δύο ή τρία για να αυξηθούν οι πιθανότητες εγκυμοσύνης, μεταφέρονται στη μήτρα της γυναίκας κατά την τρίτη ημέρα. Για την εξωσωματική γονιμοποίηση και την εμβρυομεταφορά οι περισσότεροι γυναικολόγοι στην Αθήνα αλλά και σε πολλές μεγάλες πόλεις της Αθήνας συνεργάζονται με εξειδικευμένα κέντρα, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα συνεργασίας με τα δημόσια νοσοκομεία.
Εντούτοις, υπάρχει η πιθανότητα τα πράγματα να περιπλέκονται. Έτσι, αν το σπέρμα του άντρα είναι αδύναμο ή εντελώς ακατάλληλο για γονιμοποίηση, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί το σπέρμα δότη, ενώ αντίστοιχα, αν τα ωάρια της γυναίκας δεν είναι καλής ποιότητας ή κατά τη διέγερση των ωοθηκών δεν είναι δυνατόν να συλλεχθούν αρκετά, τότε επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθούν ωάρια από δότρια. Επιπλέον, αν η μήτρα της γυναίκας παρουσιάζει ανατομικές ή άλλες δυσλειτουργίες και δεν μπορεί να συγκρατήσει το εμφυτευμένο ζυγωτό, η λύση της παρένθετης μητέρας είναι συχνά η μοναδική πιθανότητα να αποκτήσει το ζευγάρι το δικό του παιδί.
Φυσικά, αν συντρέχουν σωρευτικά όλοι οι παραπάνω λόγοι ή αν παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεν επιτυγχάνεται εγκυμοσύνη, ο γυναικολόγος ή ο ειδικός γονιμότητας συμβουλεύει το ζευγάρι να προχωρήσει σε υιοθεσία κάποιου παιδιού, εφόσον η διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το ζευγάρι απελευθερώνεται έπειτα από το άγχος του, που προφανώς ήταν ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας, και συλλαμβάνει φυσιολογικά.