Πώς η ελιά γίνεται λάδι και φτάνει σπίτι μας

Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει συνεισφέρει έτσι ώστε η διαδικασία από τη συγκομιδή της ελιάς μέχρι τη συσκευασία του ελαιόλαδου να έχει καταστεί πολύ απλή και γρήγορη. Τα γεμιστικά μηχανήματα καθώς και τα μηχανήματα συσκευασίας και τα ζυγιστικά συστήματα που απαιτούνται για να παραχθεί, να συσκευαστεί και να διατηρηθεί το λάδι αναλλοίωτο κατασκευάζονται πλέον σε εργοστάσια στην Ελλάδα και εγγυώνται την ποιότητα του εθνικού μας προϊόντος.

Ο καρπός μαζεύεται από το Νοέμβριο μέχρι το Μάρτιο, δηλαδή έξι μήνες μετά την ανθοφορία του δέντρου. Για την υψηλότερη ποιότητα του ελαιόλαδου η ελιά πρέπει να συλλέγεται όταν αλλάζει το χρώμα της, για να έχει τη μέγιστη περιεκτικότητα και την καλύτερη γεύση. Παρόλο που η τεχνολογία έχει βοηθήσει έτσι ώστε να κυκλοφορούν μηχανήματα για τη συλλογή του καρπού, στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η διαδικασία αυτή γίνεται παραδοσιακά: τα κλαδιά τινάζονται με ραβδιά και στα απλωμένα πανιά ή δίχτυα πέφτουν και συγκεντρώνονται οι πεσμένες ελιές που στη συνέχεια τοποθετούνται σε τσουβάλια. Τα τσουβάλια πρέπει να μεταφερθούν στο ελαιοτριβείο όσο γίνεται πιο γρήγορα, το μέγιστο σε δύο μέρες, γιατί διαφορετικά ο καρπός θα αλλοιωθεί λόγω της ζύμωσης.

Στο ελαιοτριβείο ειδικά ζυγιστικά μηχανήματα, όπως οι δυναμοκυψέλες, οι πλάστιγγες ή ακόμα και οι γεφυροπλάστιγγες για μεγάλα φορτία, μετρούν τον όγκο και το βάρος της ελιάς, καθώς με βάση αυτά υπολογίζεται και η ποσότητα λαδιού που αναμένεται ότι θα προκύψει. Έπειτα ο καρπός ξεχωρίζεται από τα φύλλα, πλένεται και μπαίνει σε ειδικά μηχανήματα με ανοξείδωτους τροχούς, που πολτοποιούν τις ελιές. Στη συνέχεια, προστίθεται νερό και το μείγμα αυτό μετά το φιλτράρισμα από πιθανά ιζήματα διαχωρίζεται σε νερό και λάδι.

Στο σημείο αυτό το λάδι έχει ετοιμαστεί, όμως η επεξεργασία δεν σταματάει εδώ. Έπεται το βασικό στάδιο της συσκευασίας του, στάδιο που είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του αρώματος, της γεύσης και των θρεπτικών στοιχείων του. Σε πρώτη φάση, ζυγιστικά συστήματα που προσαρμόζονται κάτω από τους διαχωριστήρες του λαδιού από το νερό ζυγίζουν το ακριβές βάρος του ελαιόλαδου που παράχθηκε. Στα περισσότερα από αυτά τα μηχανήματα προσφέρεται η δυνατότητα ποσοτικής εντολής για την εκκένωση μέρους της παρτίδας, το οποίο θα παρακρατηθεί από το ελαιοτριβείο ανά παραγωγό. Ύστερα αυτόματα μηχανήματα συσκευασίας, τα γεμιστικά ελαιολάδου, γεμίζουν κάθε δοχείο, σε συνεργασία με ογκομετρικά και ζυγιστικά δοσομετρικά, για να υπολογίζεται ακριβώς η κάθε δόση. Τέλος, τα δοχεία κλείνονται με κλειστικά μηχανήματα ανάλογα με το είδους του καπακιού που επιθυμεί ο παραγωγός (βιδωτό ή πώμα) και ακολουθεί η σήμανση με τη βοήθεια των ετικετέζων. Η ετικετέζα μάλιστα μπορεί να συνεργάζεται με το ζυγιστικό μηχάνημα, έτσι ώστε να απορρίπτονται οι συσκευασίες που δεν πληρούν τα όρια ή να επικολλούνται με αυτοματοποιημένη διαδικασία ετικέτες που αναγράφουν το βάρος κάθε συγκεκριμένου δοχείου.

Μέσω αυτής της διαδικασίας το ελαιόλαδο φτάνει στα ράφια των σούπερ μάρκετ και από εκεί σε κάθε ελληνικό σπίτι. Παρόλο που η διαδικασία μπορεί να φαίνεται περίπλοκη και βιομηχανοποιημένη, στην πραγματικότητα το ελαιόλαδο – σε αντίθεση με άλλα είδη λαδιού- υπόκειται σε ελάχιστη επεξεργασία, χωρίς προσθήκη επιπλέον υλικών, έτσι ώστε να καταναλώνεται όπως βγαίνει από τον καρπό.