Η ΧΑΜΕΝΗ ΘΡΑΚΗ
(ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ)
Είμαι η Θράκη, η χώρα που την περιβάλλουν θρύλοι και παραδόσεις.
Η γεωγραφική μου διάπλαση με κάνει χώρα, όπου η φαντασία δημιουργεί και τοποθετεί τα πιο απίθανα γεγονότα.
Στη Θράκη, εμένα, γεννήθηκε κι ανατράφηκε ο Διόνυσος ο Βάκχος. Σε μένα, οι Μαινάδες κι οι Σάτυροι χοροπηδούν ανεμπόδιστοι, μέσα σε παρθένα δάση, όπου αναβρύζουν τα ποτάμια μου αμέτρητα κι ανάριθμα με τις νεράιδες αντάμα. Σε μένα αναβρύζουν τα ιερά αγιάσματα με το νερό το αγιασμένο και σταλάζουν οι βράχοι ρουμπίνια τις δροσοσταλίδες.
Είμαι η χώρα των πιο απίθανων, των πιο παράδοξων συμπτώσεων.
Από μένα επήγασεν η θρησκεία. Στην άπλα μου γεννήθηκεν ο Ορφέας, κι ο Θάμυρις κι ο Μουσαίος, μεγάλοι μουσικοί, και κορυφώθηκε ο μύθος της Ευριδίκης και το τραγούδι αναδείχτηκε η πιο ευδαίμονη εκδήλωση του ανθρώπου. Στους κάμπους μου τους απλόχωρους λατρεύτηκε η Δήμητρα και ο Διόνυσος, και το κρασί το ιερό, έγινε ποτό του Βάκχου κι ο χορός απέβηκε το μέσο που εκδηλώνεται το πάθος της ψυχής και της καρδιάς.
Στα ακρογιάλια μου τα βορεινά η ψαρική γίνεται τέχνη υπέροχη και επική, στου Εύξεινου Πόντου τα τρικυμισμένα μαύρα νερά.
Είμαι η χώρα των πιο φιλελεύθερων ανθρώπων, καθώς η παράδοση ιστορεί, και ο Ηρόδοτος μας σώζει, που θα μάχονται αιώνια για την ελεύθερη ζωή. Στην απλόχωρη μου έκταση εικοσιδυό έθνη κατοικούσαν και θα κυριαρχούσαν αν είχαν την χρειαζούμενη ενότητα. Στην απλοχωριά μου συγκεράστηκε ο Ελληνικός πολιτισμός με τη φιλόξενη Θρακιώτικη ζωή και τη διάθεση.
Από τα ακρογιάλια μου η ελληνική γλώσσα και ψυχή ξεχύθηκε και σαν τη λαδιά απλώθηκε ως τα πέρατα της Δακίας υπερβαίνοντας τον Ιστρο – τον Δούναβη τον δυνατό – που ως τα τελευταία τον αβλάκωναν τα σλέπια της ελληνικής μου ναυτικής δύναμης και τέχνης, κατηφορίζοντας τον χιονοσκέπαστο Αίμο, που ήταν το όριο το Βορεινό στα χρόνια τα Βυζαντινά. Σε μένα επέζησεν η αρχαία ζωή αυτούσια μέσα στο χριστιανικό πλαίσιο συγκερασμένη με την υμνωδία τη Βυζαντινή και τη μυστικόπαθη και κατανυχτική μελωδία του
“ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ“
Η φύση μου είναι όμορφη, χαρά Θεού ο κάμπος, το βουνό δροσιά αλλόκοτη, όνειρο τα αμέτρητα ποτάμια, που συμπλέκονται με τον Εργίνη. Τα απάτητα βουνά μου τραγουδούν και ιστορούν τα πιο απίθανα. Είναι η φύση μου υποβλητική, και δημιουργεί καταστάσεις καταληψίας, υποβολής και ακράτητων παραισθήσεων.
Στις άπλες μου ο νέος μαίνεται, κι ο γέρος ηβάσκει την ώραν της θρησκευτικής κατανύξεως η του πιοτού ή του χορού, ως τα σήμερα. Γίνονται όργιο και θάμβος όλα, όταν ο λαός από την δραστική πίστη ποτισμένος οιστρηλατιέται και νιώθει στα στήθια του έξαψη νεανική και διάθεση ακατανίκητη στο υπερφυσικό και το απίθανο. Είμαι η χώρα των αναστεναρίων και των Αναστενάρηδων, που μάχονται να σβήσουν την θρακιά με το χορό και το ηρωικό τραγούδι των Δημήτριων και των Καλόγηρων,των Σειμένηδων και των Πιτεράδων που συμπληρώνουν τα λατρεία της ευετηρίας – της καλοχρονιάς – του δουλευτή λαού..
Αυτήν την Θράκη θα την αγαπήσεις και συ ξένε. Γιατί όταν θα την επισκεφθείς θα νιώσεις να σε παίρνει από το χέρι να σε ανεβάζει ψηλά στις ουρανογείτονες κορφές της Στράντζας του ΄Ισμαρου και της Ροδόπης και θα σου λέει.
“Κοίτα δω. Εδώ πάνω στα Ανάκτορα του υλάτη Απόλλωνα γεννήθηκαν οι θεοί κι οι θεές των δασών της Θράκης. Απ εδώ από τους Ορφικούς αυτούς δρυμώνες ξεκίνησε το Ορφικό Θεϊκό τραγούδι και έγινε τραγούδι όλου του κόσμου”.
ΘΡΑΚΗ ΜΟΥ ΣΕ ΝΟΣΤΑΛΓΩ
ΘΡΑΚΗ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΖΩΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ ΖΩΗ
ΘΡΑΚΗ ΜΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΩ
Φεβρουάριος 2002
Ελευθέριος Θ. Χατζόπουλος
Πρόεδρος
ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Ν. ΣΕΡΡΩΝ